Ne kadar yalnız doğsanız da; sizin için sevinen, mutlu olan bulunur.
Ne kadar sessiz yaşasanız da ağlayan, üzülen bir kişiniz vardır arkanızdan.
***
Arıları bilirsiniz.
Bal yaparlar sessiz-sedasız.
Karıncalar da öyle... Kendi dünyalarında sessiz sedasız yaşarlar.
Sadece onlar değil, kimi insanlar da öyle...
İnsan da fani...
Gelip-geçer bu dünyadan...
Musıki dünyası bilir de; çoğumuz bilmeyiz adını/sanını Ahmet Kaçar'ın...
Ama, Müzeyyen Senar'dan Zeki Müren'e, Bülent Ersoy'dan Emel Sayın'a değin pek çok ünlü ses sanatçımızın okuduğu şarkıların güfte yazarıdır Ahmet Kaçar.
Şairdir yani... Duygu yüklü insandı.
"Anar ömrümce gönül giden sevgilileri / Bilmez biçare kalpler giden dönmez ki geri / Gözüm yıllarda kaldı bunca yıllardan beri / Bilmez biçare kalpler giden dönmez ki geri."
"Unut beni kalbimdeki hicranla yalnız kalayım / Kimsesiz bir yavru gibi kucağında ağlayayım / Bu kaçıncı söz verişin söyle nasıl inanayım / Kimsesiz bir yavru gibi kucağında ağlayayım."
Kim bilir nasıl bir ortamda, nasıl bir duygu seline kapıldığında yazmıştı bu dizeleri.
Evet, Ahmet Kaçar da gitti, sessiz sedasız önceki hafta bu dünyadan.
Güfteleri kaldı bize yadigar...
TRT repertuarında 20'nin üzerinde eseri bulunan Rahmetli Ahmet Kaçar, Görele Devlet Hastanesi'nde yaşama veda ettiğinde sevgi dolu 92 yılı yaşamıştı.
Ahmet Kaçar, Giresun'un Görele ilçesinde 1926 yılında yaşama merhaba dedi. Yaşamını devlete hizmetle memur olarak sürdürdü. Tapu Sicil memurluğundan 1984 yılında emekli oldu. Yaşamının son bölümünde çocukluğundan bu yana ilgi duyduğu şiire, müziğe ve çiçeklere yöneldi. İlgi alanına yoğunlaştı.
Musıki dünyasıyla tanışması şöyle anlatılır: " Göreleli Koro Şefi Çetin Temel'in ilçede bulunduğu 1953 yılında Ahmet Kaçar'dan bir şiir alır ve bu şiiri Kemal Gürsel Acemkürdi makamında besteler. "Hayat dolu bir gerçek" adlı şarkı o dönemin ses sanatçısı Peri'han Altındağ Sözeri'nin okumasıyla beğenilir/ünlenir. Bundan sonra bir çok besteci Ahmet Kaçar'dan mektupla güfte ister."
Ahmet Kaçar, duygusal şiirleri yanında taşlama/hiciv türü şiirlerden biri de şöyle:
"Bilmez damdaki kemancı mehterin vurduğu marşı / Susar en coşkun yerinde gösterisi esse yapar / Öyle hassas bir milletiz ki güzel sanatlara karşı / Gözlerimiz renkli resim sağırlarımız beste yapar."
Yaşam işte böyle... "Baki kalan hoş sada imiş..."