Oysa depremde yıkılan binaların, beton yığınlarının, tonlarca demirin altından yakınlarının canlı veya cansız bedenlerinin çıkartılmasını bekleyenleri görünce, bizim dertlerimizin ne kadar küçük sorunlar olduğunu, bunların yaşamımızı alt üst etmesine nasıl izin verdiğimize inanamıyorum.
Bir buz gibi havada enkazın karşında yaktıkları ateşle ısınmaya çalışıp yakınlarını umutla bekleyenlere bakıyorum, bir de kendimize…
Derdimiz de dert miymiş bizim...