Behçet Necatigil’in enfes şiiridir “Kitaplarda Ölmek”
Şöyle der büyük şair:
“Adı, soyadı
Açılır parantez
Doğduğu yıl, çizgi, öldüğü yıl, bitti
Kapanır parantez.
O şimdi kitaplarda bir isim, bir soyadı
Bir parantez içinde doğum, ölüm yılları.”
Bazı isimler iz bırakanlardandır; unutulmazlar…
Müşerref Yırcalı 102 yaşında hayata veda ederken ister istemez düşünüyor insan “ne uzun bir ömür” diye.
Çünkü öylesine ucuz ki insan hayatı, her sabah güne uyanabiliyorsak şükretmemiz lazım.
Yolda yürürken çukura düşüyorsun, yağmur yağınca yolda yürümeye, suya basmaya korkuyorsun…
Deli(!) bir ülke olduk nicedir..
Neyse dağıtmayalım konuyu.
Müşerref Yırcalı, şehrin simge isimlerindendi. Evet bir süredir yaşı itibariyle kabuğuna çekilmişti ama yaptığı hayırseverlikleri ve çalışma hayatındaki başarısı ve azmi unutulacak gibi değil.
Hele hele bugünün kuşağının bilmediği ve fakat bizim ve bizden büyüklerin hala hafızalarında olan Kervansaray yöneticiliği var ki özdeşleşmişti bir anlamda kendisi Kervansaray ile.
Modern Cumhuriyet Kadını olarak rol modellerden biriydi Müşerref Yırcalı.
Çok iyi hatırlıyoruz küçüklüğümüzde ailemizle ayda bir de olsa Kervansaray’ın restoran kısmına giderdik.
(Biz o zamanlar 8-10 yaşlarında… Babamız öğretmen, annemiz memur…
Alım gücüne bakar mısınız, ortadirek bir aile olarak ayda bir babamız bizi Kervansaray’a götürebiliyor.
Şimdi bir aile herhangi bir pideciye otursa kalkacak hali yok.)
Kervansaray’da çalışanlardan Müşerref Yırcalı ismini hep duyardık ama kendisi pek ortada gözükmese de ara sıra denk gelir, çocuk halimizle bile sanki karşımızda öğretmen varmış gibi ciddiyete bürünürdük.
Daha sonra hasbelkader bazı akrabalarımız otelde çalıştı, onlardan da hep Müşerref Hanım ile ilgili iş ciddiyeti ve disiplinine dair hikayeler dinledik, kendimizce dersler çıkardık.
Vefatı nedeniyle yerel basında fotoğraflarını görünce o günler aklımıza geldi.
Aynı ciddiyet, aynı dik duruş o zaman da öyleydi, şimdi gazetelere yansıyan fotoğraflarda da öyle…
Allah rahmet eylesin, mekanı cennet olsun diyoruz Müşerref teyzemiz için…
Artık Kervansaray’ı bizim kuşak sonrası da bilmiyor; bundan sonrakiler de bilmeyecek ama Politika’da Tarık Sürmelioğlu da aynı gerçeğin altını çizmiş; Cumhuriyet Meydanı’nda gördüğünüz palmiyeler unutulmasın, Kervansaray’ın hatırası onlar…
102 yıl…
Dile kolay…
Osmanlı’nın sonundan tutun; Cumhuriyet’e, 2024’e kadar geçen bir ömür..
Tarih.
Çınardır Müşerref Yırcalı gibi isimler.
Herkese kısmet olmaz Necatigil’in parantezindeki sayı aralığının büyüklüğü…
Balıkesir tarihine not edilmesi gerekir; o yüzden bugün vesile ile onu konuk etmek istedik köşemize.
