Bisiklet sürmeyi kendi kendime öğrenmeye çalışırken, daha ilk gün soluğu bizim Yeni Mahalle Aralık Sokaktaki iki metrelik dere kanalının içinde almıştım.

Aylarca alınması için hayalini kurduğum, rüyalarımdan çıkmayan yepyeni bisikletim ilk günden hurdaya dönmüştü.

Yaralıydım…

Korkmuştum…

Her şey bir yana, üzüntülüydüm…

O gün arkamda beni tutup bisiklet sürmeyi öğreten, bana moral veren, destek olan, -hadi yaparsın- diyen kimse olmadığı için üzüntülüydüm.

Bisikletim tamir edilip geldiğinde tekrar denedim.

Yine arkamda beni tutan kimse yoktu.

Tekrar düştüm. (Bu sefer dereye değil)

Her düştüğümde, kalkmaya ve yeniden denemeye karar verdim.

Artık bisikletimin çizilmesine, boyasının dökülmesine falan da aldırmıyordum.

Ve bir gün tek başıma bisikletimi sürmeyi başardım.

12-13 yaşlarında bir çocuk için büyük bir olaydı.

Oğlum Furkan’a ilkokula giderken karne hediyesi olarak bisiklet almıştım.

Akşamları işten geldiğimde onun yanlarında denge tekerleği olan bisikletini sokakta sürmesini mutlulukla izliyordum.

Bir gün denge tekerleklerini çıkardım.

Korkuyordu.

Biliyordum.

Aynı korkuyu ben çok defa acı dersler alarak yaşamıştım.

Ona -düşmesine izin vermeyeceğimi- söyledim.

Yanında her zaman güvenebileceği birisi olduğunu anlamasını istiyordum.

Sakinlemişti.

Bisikletini yavaşça sürüyor ben de arkasından tutuyor bırakmıyordum; ona güç veriyor, destek oluyordum.

Birkaç denemeden sonra ellerimi arkasından fark etmeden yavaşça bıraktım.

Artık tek başınaydı…

Denge tekerlekleri yoktu, arkasından tutan yoktu.

Kendi başına olduğunu bilmiyordu; yine de düşmeden sürebiliyordu.

Koştum ve birden önüne çıktım.

Nasıl da şaşırmıştı.

Benim arkasından tutmadığımı anladığında yüzünde yakaladığım o gururu, o mutluluğu asla unutamam.

Unutamam çünkü kendi başına kaldığı o andan itibaren hayatta karşılaşacağı her zorluğa karşı hazırlıklı olduğunu hissetmiştim.

Gençlere sesleniyorum!

Lise veya üniversite sınavlarına girdiniz ya da okulunuzdan mezun oldunuz.

Bundan sonra hayatta karşılaşacağınız zorlukları benzer şekilde bir “öğrenme süreci” olarak görebilirsiniz.

İlk denemenizde başarısız olsanız da pes etmeden tekrar denediğinizde, benim oğluma yaptığım gibi arkanızda babanızın yavaşça ellerini bıraktığı ve sizin tek başınıza bisiklet sürdüğünüz benzer deneyimler; size, hayatta karşılaşacağınız herhangi bir zorluğu aşmak için gereken gücü ve azmi verecektir…

Buna inanın…